چه چیزهایی حسینیه معلی را پرمخاطب کرد؟
تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۲۰۲۸۵
برنامه معلی که از چند سال پیش در حال تولید و پخش از تلویزیون است طی روزهای گذشته مورد هجمه برخی جریانها قرار گرفته که به نظر میرسد این هجمهها از دو حالت خارج نیست، یا بسیاری از افراد هنوز به شکل سرم گرمی گونه یک برنامه مذهبی عادت نکردهاند و یا اینکه آن را خلاف مصالح تولید برنامههای معرفتی میدانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش فارس، اینکه هیچ برنامهای خالی از اشکال یا ضعف نیست و میتوان به بهترین برنامهها نیز انتقاداتی وارد کرد بر کسی پوشیده نیست، اما باید توجه داشت که در برخورد با برنامه معلی نباید پا را از حوزه انصاف فراتر گذاشت، چرا که این برنامه به اذعان بسیاری از کارشناسان و حتی منتقدین توانسته مفهوم برنامههای مذهبی و معرفتی را از یک ساختار خشک و با جذابیت کم به یک قالب سرگرمی و جذاب تبدیل کند و همین مسئله مورد توجه بسیاری از مخاطبان تلویزیون قرار گرفته است.
فرای همه هجمهها و بحثها نظرسنجیها نشان میدهد که برنامه معلی توانسته رکورد پربینندهترین برنامه مذهبی و معرفتی در صدا و سیما را بشکند و جایگاه خوبی را برای خود در میان بینندگان دست و پا کند.
نکتهای که بیش از هر چیز برنامه معلی را از دیگر برنامههای مذهبی و معرفتی که تاکنون در صدا و سیما شاهد بودیم مستثنا میکند وجود خلاقیت در این برنامه است، به گونهای که برخلاف دیگر برنامههای مذهبی که فضایی خشک و دور از سرگرمی و نشاط داشته و دارند، این برنامه توانسته با استفاده از رویکردهای مختلف هم برای جذب مخاطبان و هم برای ایجاد شور بیشتر در تولید محتوا فضایی کاملا با نشاط را برای بینندگان فراهم کند، به عبارت دیگر برای تولید این برنامه فکر شده و دستاندر کاران آن واقعا با یک طرح و چیدمان کامل پا به عرصه تولید گذاشتهاند.
از دل همین خلاقیتهاست هم هست که برنامه معلی توانسته به یکی از پربینندهترین برنامههای تلویزیون تبدیل شود و میتوان ادعا کرد که اولین برنامه مذهبی است که به طور گسترده حتی در شبکههای اجتماعی نیز مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است.
این برنامه علی رغم تمام انتقادها، اما شکلی بین المللی را هم به خود گرفته و شاهد آن هستیم که برخی شرکت کنندگان این برنامه از دیگر کشورهای مسلمان حضور پیدا میکنند و هنر خود را به نمایش میگذارند.
موفقیتها و خلاقیتهای این برنامه البته به اینجا ختم نشده و معلی برای جذب مخاطب از دیگر کشورها، در داوری از یک شخصیت برجسته خارجی کمک گرفته است.
از دیگر محاسن و خلاقیتها در این برنامه میتوان به موضوع انتشار سرود جشن فرشتهها و دعوت و حضور شیخ زکزاکی به عنوان میهمان در این برنامه اشاره کرد که جلوه و جایگاهی خاص را برای آن به ارمغان آورده است.
اینکه برخی از منتقدان در برخی موارد به جنبههای طنز و جدید این برنامه که از سوی مداحان و داوران آن انجام شده انتقاد دارند از این جهت که این نمایشها در سطح برنامههای مذهبی کاملا نو و جدید است، قابل انتظار بود، اما نباید غافل شد که همین خلاقیتها و فرمهای جدید باعث شده تا این برنامه بتواند بسیاری از مخاطبان را با برنامههای مذهبی تلویزیون آشتی دهد.
بنا به آنچه گفته شد معلی نه تنها به خوبی توانسته نسل جدید رسانهزده را به خود جذب کند، بلکه مشغول به هویتسازی دینی برای این نسل است.
از زنده کردن برخی مفاهیم فراموش شده مانند مباهله تا برندسازی در حوزه اطعام روز غدیر تا شفاف کردن فضای فکری و ذهنی و رویکرد مداحان در کنار یاداوری تکریم بزرگترها و پیرغلامان هم مواردی هستند که به لطف جذابیتهای معلی بدست آمدهاند. بسیاری از صاحب نظران حوزه فرهنگ هم معتقدند برگزاری آیینهایی مانند جشن تکلیف میتواند اثرات مثبتی را روی نسل جدید بگذارد که در برنامه معلی به طور مفصل به این آیینها پرداخته شده است.
اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم نباید این فعالیتها و طراحیها را نادیده گرفت و با تنگنظری و بازی در پازل دشمنان این مرز و بوم اثر این کار عظیم فرهنگی را کمرنگ کرد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: برنامه معلی تلویزیون حسینیه معلی قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل برنامه های مذهبی برنامه معلی برنامه ها خلاقیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۲۰۲۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزههای علمیه | جمع مبلغ نهادهای فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینههای لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجههای پیشنهادی دولت برای نهادهای فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانهها منتشر شد که با اعتراضهائی همراه است.
اعتراضها عموماً بر این محورها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهادها بودجه تعلق میگیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهادها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجههائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهادهای فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محورهای اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید میکنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجهای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سالهای گذشته بارها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرجتراشی خلاف مشی خود امام است. باقی میماند بودجهای که برای حوزههای علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سالهای گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزههای علمیه و نهادهای مرتبط با آنها انتقاد میکردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما میگفتند مگر از وضع شدیداً فلاکتبار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزههای علمیه اعتراض میکنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که میدانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزههای علمیه و حتی علمای شهرستانها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم میکنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کارهای خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانهها و شرکتها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح میکنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزههای علمیه دفاع نمایند. میبینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحتاندیشی برای روحانیت میگویند اعتنائی نمیکنند و ترتیب اثر نمیدهند.
مهمترین دلیل برای این تفکر که حوزههای علمیه و دستگاههای مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته میکند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب مینماید.
هیچکس نمیتواند ادعا کند که روحانیت میتواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزههای علمیه از هیچ بودجهای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها میدهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد میدانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحبنام و ذینفوذی مانند مرحوم آیتالله فاضل لنکرانی و آیتالله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگناهای معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که دهها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم میکنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیفترین اقشار جامعه زندگی میکرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجههای دریافتی حوزهها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشتمیزنشینانی میرسد که حوزههای علمیه بدون آن میزها هم میتوانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیتها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیشقدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟